Tüyleri genellikle boz ya da
siyah üstüne benekli olan beçtavuklarının
çoğu, Afrika'nın savanlarında ve Madagaskar
Adası'nda bugün bile yabani olarak yaşar.
Ama 16. yüzyılda Afrika'ya giden Avrupalı
gezginler Gine kıyılarında gördükleri bu yabani tavukları ülkelerine götürerek evcilleştirmişlerdir.
Sekiz türü olan bu kuşlardan bazısı
bugün birçok ülkede eti ve yumurtası için
çiftliklerde beslenir. Üstelik en küçük bir
tehlike sezdiğinde çok yüksek sesle gıdakladığından iyi bir bekçi sayılır.
Uzunlukları 43-75 cm arasında değişen
beçtavuklarının dişisi ile erkeği birbirine çok
benzer. Büyük ölçüde evcilleştirilmiş olan
bayağı beçtavuğu (Numida meleagris) yakla-
şık 50 cm uzunluğundadır. Çıplak olan baş ve
boyun derisi kıpkırmızı, tüyleri koyu boz
üstüne beyaz beneklidir. Tepesinde kemiksi
bir ibik bulunur ve gagasının altından hindininki gibi kırmızı ve mavi renkli deri parçaları
sarkar.
Doğu Afrika'da yaşayan tepeli beçtavuğunun (Guttera cristata) tüyleri kara üstüne
mavi benekli, boynu mavi, gırtlağı kırmızıdır ve başında uzun, kara bir ibik vardır. Beçtavuklarının en iri ve en renkli türü olan akbaba
beçtavuğunun (Acryllium vulturinum) başı ve
uzun boynu akbabanınki gibi çıplaktır.
Yabani beçtavukları çoğu zaman sürüler
halinde yaşar ve yerde böcek arayarak dolaşırken gürültülü, kaba ötüşleriyle birbirlerine
seslenirler. Ürkütüldüklerinde bütün sürü bir
ağızdan çığlıklar atar ve iri gövdelerini yerden
güçlükle kaldırarak ağır ağır havalanıp yakındaki bir ağacın dallarında yeniden bir araya
toplanır. Geceleri genellikle ağaçların üzerinde tüneyerek geçirirler. Dişiler yuva yapmak
için fazla uğraşmadan toprağın üstüne 20
kadar yumurta bırakır. Tavuk yumurtasından
daha küçük ve sarıları daha koyu renkte olan
yumurtaları oldukça lezzetlidir.
0 yorum: